Beschrijving
Sukhothai Vairocana
Dit beeld toont de Sukhothai Boeddha Vairocana.
Vairocana is de opperste van de vijf Dhyani Boeddha’s.
Hier zit hij op een eenvoudige lotustroon.
Het beeld is dunwandig gegoten in brons.
Brons is een legering van koper en tin.
Na het gieten is het brons oppervlak groen gepatineerd.
Kenmerken van Boeddha Vairocana
Vairocana Boeddha maakt het Dharmachakra gebaar.
Deze mudra symboliseert het moment, waarop de Boeddha het wiel van de leer voor het eerst in beweging bracht.
De duim en wijsvinger vormen samen een cirkel, die twee betekenissen heeft:
1. het Dharmawiel van de Wet van Boeddha.
2. de cyclus van geboorte, sterven en wedergeboorte.
In deze mudra zijn de drie overige vingers gestrekt.
Zij staan voor de Trimurti: Boeddha, Dharma en Sangha.
Vairocana zit hier op een eenvoudige dubbele lotustroon.
De Boeddha zit hier in de Padmasana, dat is de volledige lotushouding.
Bij deze zithouding zijn de benen in elkaar gevlochten.
De Padmasana is een kruislings zittende meditatiehouding, waarbij elke voet op de tegenoverliggende dij is geplaatst.
Dit in tegenstelling tot de Virasana of halve lotushouding.
Bij deze houding blijft de linkervoet naar onderen liggen.
De betekenis van Vairocana
In het Sanskriet betekent de naam Vairocana: “lichtgevend” of “belichaming van licht”.
Men beschouwt hem in het Mahayana en Vajrayana Boeddhisme als een oerBoeddha.
Want hij vertoont zoveel gelijkenis met Siddhartha Gautama.
Daarom kan men stellen: zonder Vairocana is Boeddhisme onbestaanbaar.
Vairocana is ook de opperste Boeddha van de vijf Dhyani Boeddha’s.
Omdat Vairocana het geheel vertegenwoordigt van alle Dhyani Boeddha’s is zijn kleur puur wit.
Wit komt immers voort uit alle hoofdkleuren samen.
Daarom zit Vairocana in het centrum, indien de vijf Dhyani Boeddha’s op een Thanka zijn afgebeeld.
Meestal is hij dan zelfs nog iets groter dan de vier andere.
Zo ook is de Witte Tara zijn gemalin.
Zijn attribuut is het Dharmawiel.
Net als dit bij Gautama het geval is.
De betekenis van een Boeddha in Sukhothai Stijl
De stijl van deze Thaise Boeddha is ontwikkeld in de Sukhothai periode.
Dat is een periode in het voormalige Siam die geduurd heeft van 1238 -1365.
In 1939 wijzigde Phibun de naam van het land van Siam tot Thailand (Prathet Thai), wat “land van vrije mensen” betekent.
Herkenbaar aan een Sukhothai boeddha is de typische haardracht met gekrulde haren.
Deze gaat geleidelijk over in een vlam boven op zijn kruin.
De vlam vormt het symbool van de hoogste wijsheid.
Een ander kenmerk is het meer ovale gezicht.
Een Sukhothai Boeddha heeft meestal elegante vingers.
